Hazır Uncharted 4 de yakınken, firmanın bir önceki başarısı The Last of Us’ı iki kez farklı nesillerde oynama fırsatı geçti elimize. Bu fırsatlara dayanarak oyunun sağlam atmosferi ve hikayesi olduğunu hatırlatmak isteriz. Oyunda ne olacağını önceden tahmin etmek pek kolay sayılmaz, hikayesi insanı derinden etkilemekte. Bu hikaye bize yetmedi, kesmedi diyorsanız etrafta olan biten en üzücü anlara tekrar bir göz atmaya ne dersiniz?

Sara’ya Not

Chapter 5′ta Joel ve Ellie, Pittsburg’te yıkılmış bir hoteli ziyaret ediyor. Bu bölümde eğer biraz araştırma yapıp, odadan odaya gezdiğinizde (veya çakı malzemesi toplamaya da çalışıyor olabilirsiniz) odaların birinde duvarın üstünde yazılı olan bir mesajla karşılaşacaksınız. Tahminen karısına yazılmış bu mesajda bazı kısımların üstü çizili ve değişik renkte olarak “SARA DEXTER VE NEVILLE’İ ANNENLERE GÖTÜR. BURASI GÜVENLİ DEĞİL.”  yazmakta.

Ancak buradaki üzücü kısıma geçmeden önce belirtmek gereken önemli bir konu da bulunmakta. Bu hotel etraftaki haydutların, akıncıların ve çapulcuların elinin altında olması. Bu insanların ne kadar insanlık dışında, pislik ve iğrenç kişiler olduklarını oyunu oynarken tanık olduk. Konuya devam etmek gerekirse, üstü çizili kelimlerle aynı renkte, başka bir fontta “endişelenme biz onlara gayet iyi baktık” yazıyor. Eminim bu haydutların Sara, Dexter ve Neville’e yaşattıkları gayet üzücü ve sinir bozucuydu.

Aile Fotoğrafı

Chapter 9′da buruk bir şekilde sonlanan bir önceki bölümden sonra pek saldırgan olmayan sakin bir ortamda gözlerimizi açtık. Ancak Naughty Dog bu bölümde de illa bir şey yapacak, boş durmayacaklar. Karantinadan önce, terkedilmiş araç konvoylarından geçilmeyen bir ana yol üzerinde, Bir kampçı-van’ı kesilebiliyor gözümüze. Bu van’ın içine girdiğimizde gördüğümüz fotoğraf ise mutlu bir aile fotoğrafı.

“Bu aile fotoğrafının neresi üzücü?” dediğinizi duyar gibiyim. Üzücü kısım ise aile fotoğrafını incelediğinizde arkadaki “bizi affet” yazısını gördüğünüz an. Tahminen ailenin içinde dönüşmeyen biri dönüşen diğer aile fertlerini öldürüyor ve ya tam tersi. Diğer bir senaryo ise başka bir grubun aileyi gasp etmek için öldürebileceği. Her iki şekilde de kapıda gördüğümüz ceset muhtemel aile babasına ait. Tıpkı haydutlar gibi, oyun size insanların enfektelerden daha beter olabileceğini gösteriyor.

Yüzbaşı Mastros’un Ölümü

Mastros’u 1-2 notta görmekteyiz. Mastros’un salgının başlama evresinde, Pittsburg karantina bölgesinde bir grup askere liderlik yaptığı notlarda okunduğu kadarıyla aşikar. Devlete geçtikleri 14 ay boyunca etrafın “kan gölü” olduğu belirten yazılar yazmakta ve adamlarının çoğunu kaybettiği gibi bölgeninde ellerinden gitmesini bahsetmekte olan Mastros adamlarını başına ne geleceğini bilmekte.

Eğer biraz daha o bölgede kalırlarsa “linç” edileceklerini bildiğinden ondan yüksek mevkideki insanlarla anlaşmaya girmeye çalışmış. Ancak isimsiz bir askerin notundan Mastros’un ve grubunun yakalandığını ve çeteler tarafından canlı canlı yakıldığını öğreniyoruz. Kıtlık süresince o benzinleri insanları yakmakta kullanan ve bundan zevk almalarından iyice rahatsız olan askerin çetedeki her bir insanı teker teker avlayacaklarını ve bu insafsız çeteyi çökerteceğini belirttiği bir notla hikayenin sonuna geliyoruz.

Günlük Yazıları

Chapter 4‘da Bill’le tanıştığımız yerde Ellie doğayla ilk karşılaşmasını geçirdiğini – ve bunun güzel olduğunu belirtiyor. Bu sırada Bill mezarlığa gitmemiz konusundan bahsediyor. Mezarlığa doğru yol aldığımızda, bir kaç enfekteyle uğraştıktan sonra bir kaç terkedilmiş ev görüyoruz. Bu terkedilmiş evlerden loot toplayabileceğimiz gibi bir kaç dakika üzülebilmekteyiz. Odadan odaya gezdiğiniz zaman genç bir çocuğun odasına rastladığınızda, terkedilmiş bir kaç oyuncak, kıyafet ve bir günlük buluyoruz.

İlk yazısında, okulların kapandığını ve bu kadar fazla boş sürede ne yapacağı hakkında heyecanlı olduğu kısımları okumaktayız. Ancak bir sonraki yazısında ailesinin tartışmasından bahsediyor. Tartışma gidip gitmemeleri hakkında. Annesi kız kardeşinin evine gitmeleri gerektiğini söylerken babası oldukları yerin güvenli olduğunu ve salgının onlara ulaşmayacağını belirtmekte. Ancak durumun kötülüğü hakkında pek fikirleri olmadığı aşikar.

Sonrasında, babasının haberleri evdekilerin dinlemesini istemediği hakkında bir yazıya tanık oluyoruz. Baba, haberleri “saçma, zırvalık” olduğu için dinlemek istemiyor. Çocuk burada ailesinin korkmuş, endişelenmiş olduğundan bahsediyor. Bir sonraki yazısında babasının önceki gün için pişmanlık duyduğundan ve köpekleri Gadget’in yatağın üstünde durmasından bahsediyor, ancak bu kısmın sonraki notla alakası olduğunu görüyoruz. Sonraki notta ailenin artık evi terketmesi gerektiği ancak köpeklerini yanlarına alamayacaklarını duyan çocuk babasına karşı kızgın olduğunu belirtiyor. Son notta aile askerlerin koruduğu bölgelere gitmek için ayrılıyor. Buradaki asıl üzücü kısım çocuğun okul kapandıktan sonra ne yapacağını düşünürken 2 hafta sonra bunun yaşam mücadelesine dönmesi.

Ish’in Hikayesi

Varoşların arasında gezdikten sonra Chapter 6‘te kıyıya çekilmiş, paslanmış bir gemi görüyoruz. Geminin içine girdiğimizde Ish adındaki bir adamın notlarını buluyoruz. Ish, salgın başladığında ellerindeki malzemelerin yerini doldurmak için denize açılmış. Ish’in bir sonraki notunu kanalizasyonda rastlamaktayız. Ish dövüş konusunda yeteneksiz olduğunu ancak düşmanlarından kaçabilme yeteneği olduğundan bahsediyor. Başka bir notunda Ish düşman olmayan ayrıca bir kaç çocukları olan insanlarla takasa girmişliğinden bahsediyor. Onları bulmaya çıkacağını, hayatın başka bir insanlarla olmayınca gereksiz olduğunu yazıyor.

Uzun bir aradan sonra tekrar bir not buluyorsunuz. Bu not Kyle adındaki birine ait. Ish’in onlarla tanışmasını Kyle’in açısından okuyorsunuz. Devam ettiğinizde bulduğunuz başka bir not tekrar Ish’e ait. Ish, Susan adındaki bir kadınla tanışıyor ve bu kadının takasa girdiği insanlardan biri olduğundan bahsediyor. Çocuklara verdiği su tabancalarından ve Kyle’in yaptığı “rulo köfte”‘den bahsetmeyi de unutmuyor.

Buraya kadar hayatlarının ne kadar iyi gittiğini, salgının onları yenemediğini görüyoruz. Ancak bu yargınızı biraz ilerledikten sonra geldiğiniz Stealth noktası bozuyor. Aşırı fazla enfekteyle karşılaşıyorsunuz. Burayı geçtikten sonra başka bir not buluyorsunuz, yine Ish’ten olmak üzere, bir insanın kapıyı açık unuttuğunu yazıyor. Unutulan kapından içeri sızan enfektenin üzerine Ish, Susan ve birkaç çocuk, Kyle ve bir kaç çocuktan ayrıldığını da yazıyor. Ish’in kelimeleri çok optimistik ve umut dolu bu notta.

Ancak en üzücü kısım biraz daha sonrasında geliyor. Çürümüş bir cesetin yanındaki bir notta çocuklar ve Kyle’in bir enfekteyle aynı odada sıkıştığını yazıyor. “Bunu çabuklaştıracağım” cümlesiyle biten Kyle’in notu cesetin etrafındaki küçük bedenlerle kaplı alanda “ONLAR ACI ÇEKMEDİ” yazısıyla hikayeyi sonlanıyor. Ish’in grubuna ne olduğunu bilmiyorsunuz. Ve onlarla yolunuz hiç kesişmiyor. Oyun boyunca hayatınız için savaşıyorsunuz, bu sürede tanıştığınız insanlar oluyor ve onlara güvenmemeniz gerektiğini anlıyorsunuz. Sizin gibi olan Ish’inde başından geçenleri anlıyorsunuz üstelik. Karanlık bir dünyadaki içinde azıcık ışık olan bir insan.

The Last of Us’ta en üzücü 5 an bu kadar, tabi bu kadar az değil ancak seçtiklerimiz bu kadar. Oyunun yapımcısı Naughty Dog’un ne kadar bu bulduğumuz notlarla onlarca oyun çıkarabileceğine de tanık olduk. Üstelik Uncharted’tan sonra ya bir Crash ya da bir The Last of Us şart. The Last of Us için devam fikri çıkarmak çokta zor olmasa gerek. Oyunun kendi hikayesinden çok dolu bir sürü farklı kapı var. Yazdıklarımızdan bile onlarca oyun çıkabilir. Tekrar böyle bir oyun için Naughty Dog’a teşekkür ediyoruz. The Last of Us’ta En Üzücü 5 Hikaye Dışı An listesini umarım beğenirsiniz!