Kuvvetli estetik yapısı, hızlı oynanışı ve rock/metal tarzı müziğiyle dövüş oyunları arasında özel bir yeri olan Guilty Gear serisi yirmi yılı aşkın bir zamandır yoluna tam gaz devam ediyor. 2013 yılından itibraren üç boyutlu grafikler kullanmasına karşın dahice hazırlanmış görselleri ve anime serilerini andıran özel canlandırma teknikleri ile hala el çizimi hissiyatını korumayı başarıyor. Serinin bir diğerilginç özelliği de pek çok dövüş oyununun aksine hikaye konusunda da oldukça emek verilen bir yapım olmasıydı. 2021 yılında çıkan serinin en son oyunu Guilty Gear -Strive- halen DLC karakterlerle zenginleştirilerek dövüş oyunu camiasını ihya etmeye devam ediyor. 4 yıl aradan sonra Nintendo tarafında sürpriz bir şekilde hayranları ile buluşan seri bakalım 8 yıllık donanımda nasıl bir performans sergiliyor. Guilty Gear -Strive- Nintendo Switch Edition inceleme yazımızda oyunun hikayesi, temel mekanikleri ve performans durumlarına detaylı bir bakış atacağız.
Çarklar kimin için dönüyor?
Daisuke Ishiwatari‘nin 1998 yılında dövüş oyunu topluluğuna kazandırdığı Guilty Gear hikayesi uzun bir sürece yayılmış, kendi kronolojisine sahip bir yapım. Bu yapısıyla hikaye modunda dahi zaman zaman oyuncuların kafasını karıştırdığı da olabiliyor. Bu nedenle Guilty Gear -Strive- menüsünde hikayenin şu ana kadar geldiği noktayı, kilit karakterleri bir şema halinde size sunan bir kronoloji sunulmuş. Size bazı temel detayları aktaracak olsam da mutlaka oyun içindeki bu kronolojiye göz atın derim.
İlk olarak, oyuna ismini veren Gear nedir? Guilty Gear evreni 22. Yüzyılda insanlığın doğal ve sınırsız bir enerji kaynağı geliştirmesi ile şekilleniyor. İnsanlığın bu büyük keşfi ile Büyü Çağı başlıyor. Bilim, endüstri çevre kirliliğine yol açacak kaynaklar ve kitle imha silahları kanun dışı ilan ediliyor. İşte bu noktada Gear’lar sahneye çıkıyor. Evrimi sonraki adıma taşımak amacıyla üretilen sihirli varlıklara Gear ismi veriliyor. Kendileri bir tür olmayan, başka varlıklardan “türetilmiş” olan Gear’lar zaman içinde savaşlarda kullanılan biyolojik silahlar haline geliyor. Serinin ana karakteri olan Sol Badguy ilk prototip Gear. En büyük amacı ise tüm diğer Gear’ları ve onların yaratılmasından sorumlu That Man’i (nam-ı diğer: Gear Maker) bulup yoketmek.
Serinin bir önceki oyunu Revelator’da dünyayı büyük bir tehlikeden kurtaran Sol’un amacına gitgide yaklaştığını görüyoruz. Strive’da artık That Man daha büyük bir rol oynuyor ve işler daha da kızışmak üzere. Oyunun çıkışından bu yana birkaç yıl geçmiş olsa da hikayenin diğer detaylarına çok değinip yeni başlayacak şanslı oyuncuların keyfinii kaçırmak istemem. Strive’ın hikaye modu bize 4 saatin üzerinde süren anime stili bir öykü sunuyor, ayrıca bu modda olanların ardılı denebilecek ufak anları da arcade mode oynayarak takip edebilirsiniz.
Temel mekanikler
Guilty Gear -Strive- serideki temel yapıyı geneliyle korurken bazı ezber bozan değişimler içeren bir formüle sahip. Öncelikle temel oynanış mekaniklerimize bir göz atalım:
Guilty Gear’da 5 temel saldırı tuşu bulunuyor. Bunlar Punch (P), Slash (S), High Slash (HS), Kick (K) ve Dust (D). Biraz daha basite indirgersek şu şekilde;
P: Zayıf Yumruk, S: Orta Saldırı, HS: Güçlü Saldırı, K: Tekme ve D: Dust
Dust’ı biraz daha detaylandırırsak, GG: Sign ve Revelator’da rakibi havaya savurup hava komboları yapabilmemize olanak taşıyan özel bir hamleydi. Strive’da ise iki fonksiyonu bulunuyor. Kısa basarsanız rakibi geriye savuran bir yapısı var, basılı tutarsanız ise eski oyunlardaki gibi havaya savuruyorsunuz. Bunu takiben yukarı basıp rakibe sıçrayarak hava kombolarınızı yapabiliyorsunuz. Eski oyunlara göre yedirmesi daha zor, o nedenle zamanlamanızı daha dikkatli yapmalısınız.
Counter /cezalandırma sistemi çok daha gelişmiş durumda. Guilty Gear oyuncusunu seri oynamaya teşvik eden ama sallama oynayanı da cezalandıran ilginç bir dengeye sahiptir. Strive’da özellikle size bir darbe vurmaya çalışan rakibe counter çekerseniz size bedava bir vuruş daha yedirebileceğiniz bir zaman/frame aralığı yaratıyor. Bu tür durumlardan yine roman cancel gibi mekaniklerle sıyrılabiliyorsunuz tabii, ancak her şeyin bir bedeli var. Oyunun size tüm mekanikleri sindire sindire öğrettiği Dojo bölümünü kurcalamanızı şiddetle tavsiye ederim.
Strive ilginç bir yenilikle daha geliyor. Yeni oyunumuzda ringler eski oyunların aksine tek bir parçadan değil, birbirine bağlı birden fazla parçadan oluşuyor. Rakibe köşelerde yaptığınız saldırılar gitgide büyüyen bir cam kırılma efekti oluşturmaya başlıyor. Yeterli hamle ile rakibi ringin diğer bir parçasına yollayabiliyor ve zarar avantajı kazanıyorsunuz. Ring kenarında yapılan bir süper saldırı ya da başarılı bir dust hamle de tek seferde rakibi diğer parçaya savurmaya yetiyor. Hem başarım hissi hem de seyri çok keyifli bir mekanik.
Performans
Gelelim oyunun en merak uyandıran tarafına. Unreal Engine 4 ile geliştirilen oyun PlayStation 4/5, Xbox One/Series S/X ve PC platformlarında çıkış yapmıştı. Tüm sistemlerde dövüş oyunları için elzem olan saniyede 60 kare hızında çalışan oyunun yeni ve eski nesil sürümleri arasında en belirgin fark yükleme sürelerindeydi. Örneğin bir dövüşün PlayStation 4’te yükleme süresi 20-25 saniyeyi bulurken bu süre PlayStation 5’te 7-8 saniye kadardı. Ayrıca kaçınılmaz çözünürlük / kenar yumuşatma kalitesi gibi detaylarda nesil farkını hafifçe hissediyorduk.
Peki hal böyleyken daha düşük bir donanıma sahip Switch’te durum nasıl? Öncelikle şunu belirtmeliyim, geliştirici Arc System Works nasıl bir büyü yaptı bilmiyorum, ancak oyunun Switch portu gerçek olmayacak kadar iyi. Oyun 60fps çalışıyor, her şey oldukça pürüzsüz, tuş tepkimelerinde hiç gecikme yok (genelde geliştiriciler zayıf sistemler için performans artırıcı teknik hilelere başvurduğunda input lag yaşanabilir) ve yüklemeler SSD sahibi konsollar ile denk. Özetle performans tarafında oyunun olumsuz yönde eleştirebileceğim hiç falsosu yok! Bu ayarda bir yazılım sihirbazlığını Switch’te Doom ve Prince of Persia: The Lost Crown gibi nadir yapımlarda görmüştüm. Son birkaç yıldır Nintendo Switch platformunda incelediğim oyunlarda sıkça dillendirdiğim bir mevzudur, alet yaşlı, donanım gerçekten günümüz standartlarına yetişmekte zorlanıyor. Şahane kütüphanesi ve en ideal mobil eğlence platformlarından biri olması sayesinde bu kadar uzun dayandı ama cidden Switch 2 kapıdayken artık uzatma turunda sayılırız ve Arc System Works böyle bir işe imza atıyor, bize de “Helal olsun.” demekten başka bir şey düşmüyor.
Ancak bir konu var ki, işte orada işler biraz değişebilir.
Online mevzular
Guilty Gear -Strive- Nintendo Switch Edition tıpkı diğer sistemlerdeki abileri gibi temiz ve işini iyi yapan bir netcode’a sahip. Online lobinin tuhaf tasarımına alışmak biraz zaman alsa da (en kötü Guilty Gear lobi tasarımı değil, ama tuhaf) asıl problemimiz oyunun cross play desteği…yani olmayan cross play desteği. Oyunun orijinal sürümü de cross play ile gelmemişti ancak 2023’teki güncelleme ile tüm sistemler birbiri ile eşleşmeye başlamıştı. Nintendo Switch sürümünde ise maalesef bir adım geriye atılmış ve Switch cross play desteği dışında bırakılmış durumda; en azından şimdilik. Benzer bir durum Capcom’un Marvel vs Capcom Fighting Collection paketinde de vardı ve çevrim içi rakip bulma konusunda çok sıkıntı çıkartıyordu. Buna bir de Strive’ın oyuncuları kazanma kaybetme oranlarına göre farklı lobi katmanlarına yolladığı kule sistemini de eklediğimizde rakip bulmak apayrı bir soruna dönüşebiliyor. Özellikle yakınlardaki serverlar yerine Amerika taraflarına yönelirseniz rakip bulunabiliyor, ancak bu durum ne kadar devam eder kestirmek güç.
Switch için ideal
Guilty Gear -Strive-’ı handheld olarak bu kadar iyi bir performansta oynama şansı bulacağımı hiç düşünmezdim. Cross play olmaması can sıksa da performans konusunda diğer sistemlerden eksiği olmadan Nintendo Switch’e gelebilmesi büyük mucize. Ayrıca oyunun şu ana kadarki üç sezonunda yer alan tüm DLC karakterler beraberinde geliyor. Bunları ayrıca indirtmek yerine kartuşa koyabilmeleri de ayrıca güzel bir hareket olmuş. Dijital alacaklar için oyunun boyutu 14GB. -Strive-’ın Nintendo hamlesi belki Capcom ve Bandai Namco için de bir kıvılcım ateşler ve Swicth 2’de Tekken 8 ve Street Fighter 6’yı görebiliriz. Umut etmekten ne zarar gelebilir ki?
