Yine sıradan bir JRPG mi? Yoksa kalıpları bozabilecek yeni bir oyun mu?
Geliştirici: Galapagos RPG
Yayıncı: Idea Factory International
Çizer: Fukahire
Müzik: Lantis, WILL
Platform: PlayStation 4
Tür: Rol Yapma Oyunu
Mod: Tek Oyuncu
“Blare” adı verilen şeytani yaratıkların Dünya’ya hakim olduğu bir evren hayal edin. Ve bu yaratıklarla mücadele edebilmenin tek yolunun şarkı söylemek olduğunu düşünün. Evet, şarkı söylemek. Ve bu yaratıkları yenebilecek türde şarkı söyleyebilen Verse Maiden‘lara katılalım, fakat dünyada 1 tane Maiden kaldığını unutmayalım.
Oyunu oynarken “Ben ne oynuyorum?” etkisi yaratan Omega Quintet oldukça sıradışı bir JRPG. Genel olarak hayal kırıklığı denilebilecek bu oyunda, güzel fikirlerin, oldukça vasat uygulanışına tanık oluyoruz. Türünün çoğu örneğinden farklı olarak, genelde vasat olmasına karşın, oyunun dövüş sistemi oldukça eğlenceli ve başarılı. Oyunun en itici yanı ise, karakterlerin cinsel özelliklerinin aşırı dışa vurulup, oynanıştan çok onların ön plana çıkması diyebiliriz. Tabii bu durum bir çok JRPG’de görülen bir hata ve maalesef Omega Quintet de sıyrılamıyor. Oyunda 14-15 yaşlarında olan kızların bile bu derece cinsellikle ön plana çıkarılması ise oyunun harcanmasına sebebiyet vermiş.
Durumu daha da kötü hale getiren en önemli etken ise oyunun PEGI 12 derecelendirmesi alması. Bu kadar fazla cinsellik içeren bir oyunun 12-13 yaşında çocuklara sunulması hiç hoş olmamış. Oyunun ilerleyen kısımlarında “kadınların 30 yaşını geçtikten sonra işe yaramaz oldukları ve değiştirilmeleri gerektikleri” gibi ifadeler yer alması, oyunun iyi kısımlarını kurtarmaya yetmiyor.
Gelelim oyunun sayılı iyi özelliklerine; dövüş sistemi oyunun en iyi yanı diyebiliriz. Çoğu RYO’nun yaptığı hatayı yapmayıp, dövüş mekaniklerini kademeli olarak oyuncuya öğreten Omega Quintet’teki dövüşler oldukça eğlenceli fakat çok çabuk eskiyen türden. Bazen saldırıların ise “hızlı-geç”ilmesi oyunun sıkıcı anlarında oyuncuyu rahatlatan türden.
Görsellere gelecek olursak, oldukça dengesiz diyebiliriz. Ara sahnelerdeki sanat yönetimi oldukça ileri düzeyde olmuş ve ara sahnelerı izlenilebilir yapıyor. Oyunun renk paleti ise PS2-PS3 döneminden geçiş oyunu gibi duruyor. Oyundaki diyaloglar ve hikaye de oldukça havada kalıyor. Oyun içi bölgelerde ise görevlerin yönlendirilmesi çok amatörce olmuş ve çoğu zaman “Nereye gidiyorum?” sorusunu sorduruyor.
Diğer bir yandan oyundaki sesler ve müzikler oldukça etkileyici. Oyundaki ana karakterlerin seslendirmesi de oldukça başarılı ve karakterlere kişilik katan türden. Tabii bu kadar kaliteli seslendirilmiş karakterlerin ileri derece cinselleştirilerek zayıflaştırılması oldukça üzücü.
Omega Quintet Japon RYO oyunlarının tüm kötü yanlarını önümüze seriyor. Oldukça iyi dövüş sistemine rağmen bu kadar vasat ve sığ bir oyun olan Omega Quintet’i kesinlikle tavsiye etmiyoruz.
