PlatinumGames’in en başarılı fikri mülk Bayonetta, akıcı oynanışı, çılgın hikaye sunumu ve karakter tasarımlarıyla oyun dünyasına damgasını vurmuştu. Sadece Nintendo konsollarına (WiiU ve Switch) çıkan Bayonetta 2’nin ardından üçüncü oyun da yine Nintendo tarafında devam etmiş ve üçleme haline gelen hikayeye son noktayı koymuştu. Ancak aradan 5 ay sonra bir Bayonetta oyunu daha geldi. Bu sefer oyuna ismini veren Bayonetta, ya da asıl adıyla Cereza’nın geçmişini konu alan, daha farklı bir anlatıya ve oynanışa sahip bir oyunla karşı karşıyayız. Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon inceleme yazımızda minik Bayonetta’nın masalsı macerasına dahil oluyoruz.
Evvel zaman içinde
Hikaye kitabı illüstrasyonları tarzı bir sunumla oyun bizi bir Lumen Bilgesi ve Umbra Cadısı’nın yasak çocuğu olan Cereza’nın cadılık kariyerindeki en acemi dönemi ile tanışıtırıyor. Bu yasak aşk nedeniyle hapishaneye atılan annesini kurtarmak için umutsuzca olabildiğince güçlü olmak isteyen genç Cereza bir gece gizemli bir çocuğun ona aradığı gücün Avalon Ormanı’nın derinliklerinde yattığını söylediği bir rüya görür. Genç cadı, mentörü Morgana’yı atlatarak gecenin karanlığına karışır ve kendini bir anda her türlü belanın içinde bulur. Kötü niyetli, yaramaz perilere karşı kendini korumak için şeytani bir iblis çağırma girişimi sırasında Cereza, söz konusu iblisi kontrol edemez ama onu peluş kedisi Cheshire’ın bedenine göndermeyi başarır.
Puzzle ve hafif düzey mücadele içeren bölümlerde kontrolcünüz ile aynı anda hem Cereza’yı hem de Cheshire’ı kontrol edebiliyorsunuz. Cheshire, etrafta tepinip düşmanları ve bariyerleri yok edebildiği Unleashed modu ile Cereza’nın onu düşmanlara vurmak, küçük boşluklardan atlamak veya ulaşılamaz platformlara fırlatmak için kullanmasına olanak tanıyor. Dilerseniz peluş formuna küçültüp Hug modu ile kontrolü sadece Cereza’ya sınırlandırabiliyorsunuz. Ama bölüm tasarımları mutlaka belirli kısımlarda dallanarak iki tarafı ayrı ayrı kontrol etmenizi gerektiren mücadeleler sunuyor. Oyunun genel gidişatı zaten bu kurgu üzerine kurulu.
Dövüş açısından, Bayonetta serisinin kombo ağırlıklı aksiyonu yerini çok daha basit ve kolay giden bir sisteme bırakmış durumda. Başlangıçta, Cereza büyüsünü kullanarak düşmanlarını dikenlerle bağlarken, Cheshire da devasa pençeleriyle onlara saldırıyor. İlerledikçe, Cereza’nın dört element çekirdeği bulup yok etmesi gerektiğini ve bunların her birinin Cheshire’a bulmacaları çözmek ve düşmanlarla savaşmak için kullanabileceği yeni bir element formu kazandırıyor. Örneğin ahşap formu, vücudundan uzanan yapraklı bir kırbaç kullanarak çeşitli kollara ve kancalara tutunmasını sağlıyor, aynı zamanda düşman kalkanlarını yakalayıp, onları düşmanlardan koparabilir ve sonra onlara doğru geri fırlatabiliyor. Birkaç elemental formun kilidini açtıktan sonra, karşılık gelen bir elemental saldırı ile karşılık verilebilen çeşitli elemental engellere sahip düşmanların tanıtılmasıyla savaş daha da renkli hale geliyor. Bu, özellikle oyunun başındaki düşmanları bağlayıp onları hırpalamadan öte gitmeyen savaşlara biraz daha ritim ve strateji katıyor. Tüm bunlara ek olarak, ilerledikçe hem Cereza hem de Cheshire için birden fazla düşmanı bağlamanızı, kaçmanızı ve yere düşen düşmanlar üzerinde yüklü darbeler ve bitiriciler kullanmanızı sağlayan beceri ağaçları aracılığıyla daha fazla hareketin kilidini açacaksınız.
Spin off olarak başarılı
Bayonetta Origins, ilk üç oyunun genel yapısından uzak bir yapım. Gerek oynanış mekanikleri, gerek hikaye elementleri olarak daha naif ve aile oyunu yapısında. Seriyi özellikle kanlı savaşları, çılgın ve kışkırtıcı karakter ve hikaye örgüsü için seven oyuncular öncelikle oyunun demosuna bir göz atsın. Öte yandan puzzle ve hafif aksiyon karmasında keyifli bir 10 saatlik macera isteyenler için ise en iyi Nintendo yapımlarından biri diyebilirim Bayonetta Origins için. 60fps hedeflenmiş bir performans ile gelmesi ve joycon paylaşılarak iki kişi oynanabilmesi de cabası. Belki de önceki 3 oyunu oynarken sizi sadece seyretmekle yetinen kız arkadaşınız, kardeşiniz ya da çocuğunuz ile oynamanın zamanı da gelmiştir?
