UYARI: Yazıyı okumaya başlamadan önce lütfen videoyu başlatmayı ve sesi açmayı unutmayın.
Serimiz önceki bölümde polis kovalamacalarına yoğunlaşmıştı. Bu bölümümüzde ise konsept değişiyor, seri reboot oluyor. Yazı dizimizin üçüncü bölümü karşınızda.
Burası yeraltı, welcome to cehennem.
Eğer videonun oynatma tuşuna bastıysanız sırada hangi oyun olduğunu büyük ihtimalle tahmin ettiniz. Efsane serinin efsane oyunu, Need for Speed: Underground. 2003 yılında çıkan oyun, tüm dünyayı olduğu gibi Türk oyuncuları da çok etkiledi. Ve tabii ki oyunu yapan stüdyo EA Black Box‘tı.
Oyunu açtığınız zaman giriş videosu oyunun nasıl bir değişime uğradığı hakkında bir fikir veriyordu. Halihazırda gitmekte olan bir arabanın animasyonlarla yavaş yavaş değiştiğini gördüğümüz bu girişten sonra yıllar geçse de akıllarda kalacak olan müzik (bkz. yazının başındaki video) “Get Low” çalmaya başlıyor ve bir anda kendimizi müzikle birlikte sallanıyor buluyorduk.
Oyunumuz yasa dışı gece yarışları ve modifiye üzerine kuruluydu. O zamana göre yarış oyunlarında rastlamadığımız bu serbestlik bizleri çok heyecanlandırmıştı. Ayrıca erişebileceğimiz arabaları bir canavara dönüştürmek, bırakın satın almayı sokakta bile çok nadir görebileceğimiz egzotik arabalarla yarışma fikrinden çok daha güzeldi.
Underground ile ilk defa seride kariyer modu bir hikaye sunumu ile gerçekleşiyordu. Olympic City‘de tanıştığınız bir “hanımceğiz” ile başladığınız hikaye, dallanıp budaklanıyor ve her sorunu yarış ile hallediyordunuz. Yoldan geçen biri omuz mu attı? Komşunun kızına yan gözle mi bakıldı? Birine gıcık mı kapıyorsunuz? Hiç önemli değil. Arabamız hizmetimize hazır.
Tabii ki oyunun en büyük yeniliği araç özelleştirmeleriydi. Aracınızın tamponundan kaputuna, motor aksamlarından egzoz borusuna –her şeyi olmasa da– birçok şeyi oyuncuların keyfine bırakıyordu. Ayrıca nitro özelliği de bu oyunla eklenmişti.
Yeraltı dünyası, kızlar, rap, modifiye arabalar… Oyundaki her unsur birbiriyle çok uyumluydu ve bu nedenle atmosfer inanılmazdı. Oyunu 15 milyon satış rakamına ulaştıran da zaten buydu. 1080p miymiş, 60 kare/saniye’de çalışıyor muymuş, dokular harika mıymış… O zaman bizim için hiç önemli değildi.
Ayrıca ülkemizde bir nesil bu oyundan çok etkilendi ve bu neslin Türk otomobil sanayisinde bir devrimin başlangıcı olduğunu düşünüyorum. Sokakta gördüğünüz o Şahinler, üzgünüm ama, bu oyunun eseri olabilir.
Papaz her zaman pilav yemez.
İlk Underground öyle büyük bir başarıya ulaştı ki, EA tabii ki bundan daha da çok faydalanmak istedi ve hemen bir sene sonra 2004 yılında EA Canada yapımcılığında Need for Speed: Underground 2 geldi.
Aslında sizlere satış rakamlarını söylersem bir fikir sahibi olabilirsiniz: İlk oyun dediğim gibi 15 milyon satmışken, Underground 2 sadece 6 milyon sattı. Bunun nedeni ikinci oyunun aslında pek fazla bir yenilik getirmemesiydi. Zaten hikaye olarak da devamı sayılabilecek şekilde, ilk oyunun 6 ay sonrasında başlıyordu. Underground 2, ilk oyuna göre daha çok özelleştirme seçeneği ve daha çok araba sunuyordu. Ancak ilk oyunla en büyük farkı haritada serbest şekilde gezebilmemizdi.
Serbest modu dışında bahsedebileceğim en büyük yenilik ise araba çeşiti olarak SUV dediğimiz (Sport Utility Vehicle) Türkçe’de yaygın –ve yanlış– kullanım olan “Jeep” tarzı araçların eklenmesiydi. (Bunun bir örneği de Selpak’tır. Kağıt mendile, marka olarak daha çok görmeye alıştığımız için Selpak’ı kullanmamız gibi.) Bu da artık ne kadar büyük bir yenilikti, tartışılır.
Aslında oyun güzeldi ama Underground ile yaşadığımız o büyük heyecanı bu oyunda hissedemedik. Bu nedenle de hafızalarımızda “fena değildi” olarak kaldı.
İlk oyun kadar olmasa da bu oyunda da müzikler gayet iyiydi. Sanırım the Doors’un efsanesi “Riders on the Storm“un Snoop Dogg versiyonunu duyduğunuzda yine anılarınız canlanacaktır.
Rap dolu bir bölümün sonuna geldik. Gelecek hafta NFS gününde tekrar görüşmek üzere.
Need for Speed tarihi yazı dizimizin şu ana kadar yayımlanmış bölümleri:
Bölüm 1 – Bir efsane doğuyor.
Bölüm 2 – Polisler harekete geçti.
Bölüm 3 – Burası Yeraltı
