Vampire Smile inceleme Başlat Tuşu’nda karşınızda.
Ska Studios‘u Salt and Sanctuary oyunundan tanıma fırsatı bulmuştum. O oyun da siyah beyaz bir atmosfere sahipti. Aslında uzun süre önce çıkmış olan The Dishwasher: Vampire Smile‘ı PC çıkartmasıyla beraber ben yeni duyuyorum. Bu oyun da siyah beyaz ağırlıklı olunca artık Ska Studios’u renkli oyun yaparken hayal edemeyeceğim galiba. İleride bol bol gökkuşaklarının, tek boynuzlu atların (unicorn) bulunduğu bir oyun çıkartırlarsa bilin ki dünyanın sonu yaklaşıyor olabilir.
Kan koksun buram buram.
The Dishwasher: Vampire Smile, hack & slash türünde diyebileceğimiz psikopatça, bol kanlı, 2 boyutlu bir platformvari oyun. Bundan altı sene önce Xbox 360’a çıkan bu oyun, şimdi de PC’de yerini almış durumda. (Fazla acele etmeseydiniz.)
Oyunda karşımıza gelen düşmanları çatır çatır dövüyor, acımasızca öldürüyor ve bölüm sonu canavarları ile mücadele ediyoruz. Karakterimizi 2 boyutlu bir ortamda hareket ettiriyor, zıplatıyor, yumruk ya da kılıç sallıyor ve aslında sıyrılma hareketi diyebileceğimiz ama oyunda başka bir hikayeye bağlanan hareketi yapıyoruz. Bu sırada bu hareketleri ne kadar ahenkli, ne kadar estetik yaparsak o kadar fazla puan alıyoruz. Yani anlayacağınız bu oyunda hiçbir şeye kafa yormadan adam pataklayarak rahatlamak amaçlanmış. Yani… inşallah öyledir, öbür türlü pek sağlıklı bir durum olduğunu düşünemeyeceğim. (Korkuyoruz reyiz.)
The Dishwasher çizimleri ile öne çıkan bir oyun. Görsel anlamda çok kaotik, siyah ve kanlı bir ortam var. Benim içim karam karam karardı. Bu görsellik anlatılmak istenilen olaylarla örtüştüğü için gayet başarılı olmuş. Zaten bu tarz hikayelerin bilimum destekçisi siyah üstüne bol kan formülü burada da başarılı bir şekilde yedirilmiş.
Bu tarz oyunlardan bekleyeceğiniz üzere kimi yakından, kimi uzaktan, kimi karma saldıran düşmanlar; bir nevi şahsına münhasır bölüm sonu canavarları bulunuyor. Tabii ki ilerleyebilmek için ortamdaki düşmanlara göre hareket etmeliyiz, öbür türlü pat küt saldırmak pek çözüm olmuyor.
Oyunda iki hikaye oynayabiliyoruz. Bu hikayelerin çok da farklı tatlar verdiklerini söyleyemeyeceğim. Bunun dışında da sadece adam pataklama modları ve çoklu oyuncu modları var. Ayrıca bir de liderler tablosu da bulunuyor.
Oyun aslında bu noktaya kadar ortalamanın biraz üstünde bir çizgide ilerliyor. İstediği atmosferi çok güzel yaratan, hack & slash öğelerini başarılı bir şekilde yansıtan bir yapım var. Ancak bazı küçük noktalar var ki pek hoşuma gitmedi.
Çıkış 300 metre sonra sağda.
Oyunda canımı en çok sıkan şey ilerledikçe platformun sabit kalması ve diğer taraflara geçtikçe ne kadar kısa süre de olsa bir bekleme kısmının olması. Belki bazılarınız bunu sorun etmeyecektir ama benim gözüm en baştan takıldı ve çok rahatsız oldum.
Diğer sorun ise, oyun maalesef tekrara düşüyor. Tabii ki doğal olarak oyunda yapacağımız yegane şey adam pataklamak ama düşman çeşitliliğinin azlığı ve yapacağımız stratejik hamlelerin bu nedenle kısıra döngüye girmesi oyunun ortasına baltayı vuruyor.
Atmosferin başarısından bahsetsem de, hikaye konusunda pek bir şey anlayamadım. Hikayeyi yorumlayacak bilgiyi oyundan istesem de tam anlamıyla alamadım. Bu konuda bir tasarım hatası olduğunu düşünüyorum. Çok güzel bir atmosferin içine güzel bir hikaye sunumu ekleyememek talihsizlik. Hızlı kayan yazılar, “Ben niye buradayım?” hissi maalesef ağızda pek güzel bir tat bırakmıyor.
Müzikler hoş olsa da ses efektleri konusunda çok yavan. Bunu da söylemeden geçmeyeyim.
Reçetesiz olarak, arada bir oynayın.
Son anlattığım kısımlar kalbi hafif kırık bıraksa da The Dishwasher: Vampire Smile kötü bir oyun değil. Özellikle çok sıkıldığınız, beyninizi yormak istemediğiniz, şöyle 10 dk bir kafa dağıtayım dediğiniz zamanlarda ilaç gibi gelebilir. Tekrar tekrar vurguluyorum ki olumsuz özelliklerine rağmen atmosfer ve mekanikler çok başarılı, bu nedenle oynadığınıza pişman olmazsınız.
Fiyat olarak da gayet iyi. 18 liraya buraya tıklayarak Steam’den satın alabilirsiniz. Tabii ki kontrolcü ile oynamanızı şiddetle tavsiye ederim.
