Call of Duty: Infinite Warfare – İnceleme

Call of Duty (CoD), 2003 yılından beri hayatımızda. Koskoca 13 sene… Birinci oyunu oynadığım günler hala aklımda. Hatta oyunda bir hata vardı, askerlerin dokuları yüklenmiyordu. Tüm oyunu gri siluetler vurarak oynamıştım. 2007 yılında ise devrim gibi bir oyun olan Modern Warfare gelmişti. Hepimizin ağzının suyu akmıştı, saatlerce oynadık. Hatta en sevdiğim oyunlar listesinde kendisine yer edinmiş bir oyundur. Sonra sene 2008 oldu, 2009 oldu, yıllar birbirini kovaladı… Şu an 2016’dayız. En sonda söylemem gerekeni başta söylüyorum, hiçbir şey değişmemiş.

Yine mi sen?

Ben CoD’u, Modern Warfare 3’ü oynayıp bıraktım. Onu da hikayeyi tamamlamak için oynamıştım. Sonraki oyunları sadece denemek için çok kısa süre oynadım. Düşünün 5 sene geçmiş, elimi hiç seriye sürmemişim; konu değişmiş, uzaya çıkmışız falan. Ama bu süreç içinde oyunun yapısına dair hiçbir şey değişmemiş. 2007’de oyun neyse, 2016’da da oyun hala aynı. Grafik motoru aynı. Hala siz belirli noktayı geçmeden düşmanlar bitmiyor. Arkadaşlarınız sadece bakınıyor. Konu özünde aynı. Tarih değişse de hikaye değişmiyor. Amerika olarak yine dünyayı, pardon “uzayı” kurtarıyoruz. Ruslar düşmanımız. Öf.

Bu konuda o kadar doluyum ki, en baştan yazmam gerekiyordu. Biraz rahatladım sayılır. Ancak bu konuda ileride yine serzenişte bulunmaya devam edeceğim. Ama ilk önce biraz oyunu anlatalım.

Herkes gider Kars’a, biz gideriz Mars’a.

Oyunumuz anladığınız üzere uzayda geçiyor arkadaşlar. 2. Dünya Savaşından beri –arada istisnalar olsa da– seri tarihi ilerleterek geldi. Konu yine biz “uzayı” kurtarmaya çalışan iyiler, kötü Ruslar falan… Yazarken bile içim bayılıyor artık. Nick Reyes adlı bir kaptanı oynuyoruz. Kendisi uzay gemisi kaptanı. Başta gelişen birkaç olaydan sonra kendini teğmenlikten bir anda terfi ederken buluyor. O birkaç olayın sebebi tahmin edin kimler? Savaş çıkıyor. Hikaye devam ediyor. Hiç görmediğimiz bir senaryo değil mi?

Ancak atmosfer iyi. Ne kadar yazının başından beri oyuna saydırmış olsam da, oyun size vermek istediği hissiyatı çok güzel veriyor. Buna en büyük katkılardan birini ise ara sahneler veriyor. Gerçek ile oyun arasındaki görsellik iyi şekilde tutturulmuş. Tanıdık profesyonel oyuncularla yapılmış bu ara sahneler çok güzel yönetilmiş ve oyunculuk üst seviyede. Karakterler ile aranızda bir bağ hissediyorsunuz. Bu da sizi oyuna katıyor. Özellikle Ethan benim favorim… Tabii ki bir Captain Price değil ama, biricik robotumuzu ikinci sıraya alabilirim.

Ve inanmayacaksınız, oyunu oynarken zevk aldım. Yukarıda bahsettiğim gibi her şey yine tam anlamıyla “klişe” olsa da, bu sefer uzaya çıkmamız ile açılan yeni bir “dünya” var önümüzde. Ayrıca artık yapacağımız görevi seçebiliyoruz. Yani ana senaryonun yanında bizleri yan görevler de bekliyor. “Jackal” adı verilen uzay gemileri ile Star Wars havasına girebiliyoruz. Ancak bu savaşlar detaylı değil ve gayet kolay. Yine de olması güzel.

Kısacası senaryo tarafı olmuş denebilir. Seriden beklediğimiz gibi hızlı, bol aksiyonlu bir süreç bizleri bekliyor. Oynanış ise eski oyunlarla aynı. Zaten yazının girişinde bu konudan bahsettim. Eskiden oyun neyse, hala aynı şekilde devam ediyor.

İyi, güzel, hoş. Senaryo modu geçer not aldı ama, oyunu alanlar ne kadar senaryo tarafını oynuyor? Bence fazla değil. Bu durumda oyunun çoklu oyunculu kısmı daha önemli bir yer alıyor. İşte bu noktada kafamızı duvara yaklaştırıyor, vurmaya hazırlanıyoruz.

Call of Duty: Kabak Warfare

İşte bizleri kanser eden kısma geldik. Arkadaşlar hiçbir şey değişmemiş. Abartmıyorum, hiçbir şey. Kısa süren savaşlar, hızlı oynanış. CoD’un çoklu oyuncu tarafındaki temel mentalitesi aynen devam ediyor. Bu tarafını eleştirmiyorum, tersine bu yapı bana daha uygun. Battlefield bana daha ters gelen bir oyun mesela. Bahsettiğim nokta içerik kısmı.

Fazla uzağa gitmeye gerek yok. Bir sene önce çıkan Black Ops III ile oyunu karşılaştıralım. Yenilik bulana ödül veriyoruz. Öyle ki, iki oyunun haritalarını birbirine karıştırsanız hangisi hangisinin anlamazsınız. “Boost” sistemi aynı, giydiğimiz zırhlar ile oluşturduğumuz sınıflar sadece önceki oyunun konsept değiştirmiş hali. Zaten oyun modları da aynı. Eee? O zaman fiyatı ülkemizde oyunculuğun ilerlemesine engel olmak isteyenler tarafından 209 lira olarak belirlenmiş bu oyunu neden alalım? Hani ucuz olsa; senaryosu için alınır, çoklu oyuncu tarafı da kaymağı olur falan derdim ama ucuz da değil. Ülkemizde zaten olması gerekenden de pahalı.

Hayal kırıklığı… Hele hele serinin önceki oyunlarından birine sahipseniz hiç mi hiç çoklu oyuncu için bu oyuna bakmayın. Bu kısımdan zevk almanız için seriyi hayatınızda ilk defa oynuyor olmanız gerekiyor. Ayrıca şöyle bir durum var ki oyuncu sayısı da çok az. Oyun bulmak uzun sürüyor. Sunucu da seçemediğiniz için bir anda kendinizi Amerika sunucularında bulabiliyorsunuz. Işınlana ışınlana geziyor, kimseyi vuramıyorsunuz. Sonra da fare ve klavyenizi kırıyorsunuz.

Yaban çakalı Activision.

İşin üzücü tarafı ise Activision bu saydıklarımın hepsinin farkında. Bu yüzden de Modern Warfare’in yenilenmiş versiyonunu oynamak isterseniz, Infinite Warfare’i almanızı zorunlu kıldılar. Çünkü öbür türlü biliyorlardı ki, kimse Infinite Warfare’in yüzüne bakmayacak ve Modern Warfare’i alacaktı. Benim gibi Modern Warfare’i yenilenmiş şekilde oynamak için yanıp tutuşanlar paşa paşa Infinite Warfare’i almak zorunda.

Bu tür pazarlama hileleri benim midemi bulandırıyor. Resmen biz oyuncuları “aptal” yerine koymaktan başka bir şey değil. Tek akıllı yayımcılar, biz de her sene parayı verecek koyunlar.

Infinite Warfare’den ayrı bir şekilde ele alacak olursak, Modern Warfare kısaca güzel olmuş. Eski oyunu mekanik olarak değiştirmemişler –sağ olsunlar-. Görsel bakımından gelişmeyi hissediyorsunuz. Çoklu oyuncu kısmında da orijinal oyuna sadık kalarak birkaç profil özelleştirme seçeneği eklenmiş. Çoklu oyunculu kısmı oynayan var mı peki? Infinite Warfare’den daha kolay oyun buldum. Yenilenmiş şekilde tekrar piyasaya sürülen bir oyun için iyi diyebilirim. Eğer ileride Activision bizi şaşırtıp, bu sürümü ayrı bir şekilde satarsa gönül rahatlığıyla alabilirsiniz.

Yeter.

CoD: Infinite Warfare; senaryo modu oynanabilir, çoklu oyunculu kısmı ise “kabak” bir oyun olmuş. Serinin her oyunu için her sene de aynı yorumu yapıyoruz. Biz aynı şeyleri yazmaktan bıktık, Activision her sene aynı şeyi yapmaktan bıkmadı.

Artık seri için tehlike çanları –nihayet– çalmaya başladı. (Çok daha önceden olmalıydı bu ama neyse.) Daha en başında CoD: Infinite Warfare’in çıkış videosunun YouTube’da en kötüler arasına girmişti ve şu an satış rakamları da çok düşük. Bahsettiğim gibi çoklu oyunculu kısımda oyuncu bulmakta bile zorlanıyorsunuz.

Seri ileride nereye gider, ne olur… En ufak bir tahminim yok. Ancak bir şeylerin kökten değişmesini gerektiğini artık birileri umarım fark etmiştir. Artık iki senede bir mi yeni oyun gelir, yoksa golf oyunu falan mı yaparlar? Şimdi onlar düşünsün.

Call of Duty: Infinite Warfare’in sistem gereksinimleri ise şu şekilde:

– İşletim Sistemi: Windows 7 64-Bit ya da daha üstü olan sistem.
– İşlemci: Intel Core i3-3225 @ 3.30GHz ya da denk
– Bellek: 8 GB RAM
– Ekran Kartı: NVIDIA GeForce GTX 660 2GB / AMD Radeon HD 7850 2GB
– DirectX: Sürüm 11
– Ağ: Geniş bant İnternet bağlantısı
– Depolama: 70 GB kullanılabilir alan
– Ses Kartı: DirectX 11